Wycieczkę rozpoczynamy w Szczyrbskim Jeziorze. Z parkingów kierujemy się na pd. za znakami żółtymi. Przechodzimy przez Przednią Polanę Młynicką z obiektami sportowymi i hotelarskimi. Na wprost mamy już widok na Dolinę Młynicką do której zmierzamy. Przechodzimy obok dolnej stacji wyciągu i zamieniamy asfalt na kamienistą leśną drogę. Ze zrębów u wylotu doliny mamy widok na Skrajną Basztę po prawej oraz Skrajne i Szczyrbskie Solisko po lewej. Powyżej zrębów szlak prowadzi po zach. stronie doliny w otoczeniu boru świerkowo-modrzewiowo-limbowego. Na wysokości około 1500 m n.p.m. znikają smreki i modrzewie ale wciąż radzą sobie limby. Warto zwolnić kroku i przyjrzeć się bliżej tym pięknym drzewom.
Wyżej wędrujemy przez zarośniętą kosówką rówień zwaną Pośrednią Polaną, w sąsiedztwie potoku Młynica. Po prawej stronie, ze zboczy Skrajnej Baszty wyrastają dwie turnie – Ściana nad Skokiem (Stena pod Skokom) i Turnia nad Skokiem (Veža nad Skokom). Po przeciwnej stronie do doliny uchodzi duży żleb spod Smrekowickiej Przełęczy.
Dalej dolinę przegradza wysoki próg skalny. Spada z niego wodospad Skok o wysokości około 25 m. Najwięcej wody spływa nim w czerwcu, kiedy w górnej części doliny intensywnie topnieją śniegi. W zimie tworzy się tu duży lodospad. Poniżej progu znajduje się malutki Stawek pod Skokiem (Pliesko pod Skokom), którego brzegi porastają kolorowe ziołorośla. Do tego miejsca możemy dojść przez cały rok. Wyżej szlak jest zamknięty od 1.XI do 30.IV.
Szlak pokonuje próg na lewo od wodospadu przechodząc po wykładach lodowcowych (odcinek z łańcuchem). Piękne mutony znajdują się też powyżej progu, w sądziedztwie Staw nad Skokiem (Pleso nad Skokom, 1801 m n.p.m.). Po zach. stronie wznoszą się Młynickie i Szczyrbskie Solisko a o wsch. widać Małą i Pośrednią Basztę oraz Szatana. W głębi doliny pokazuje się trójkątny Szczyrbski Szczyt. Spoglądając zaś w dół doliny widzimy profil jej żłobu polodowcowego a na horyzoncie Niżnie Tatry.
Powyżej progu dolina się wypłaszcza – znika kosodrzewina a jej miejsce zajmują traworośla i coraz liczniejsze głazy. Przechodzimy przez Zadnią Polanę a za nią przez niewielki próg obok dwóch małych Wołowych Stawków (Volie plieska). Po prawej stronie mijamy Diablą Kopkę. Po drugiej stronie doliny wznosi się Wielkie Solisk (2404 m n.p.m.) – również najwyższe w swojej grani. Obsypują się na niego do doliny wielkie piargi. Na tym piętrze dolny znajduje się kilka małych Kozich Stawów. W coraz bardziej skalistym otoczeniu podchodzimy pod kolejny, większy, próg przegradzający dolinę. U jego podstawy znajduje się głaz z tablicą upamiętniającą katastrofę lotniczą od której doszło w czerwcu 1979 r. W rejonie progu śmigłowiec Mi-8 zahaczył łopatą wirnika o skały, spadł na ziemię i eksplodował. Na miejscu zginęło 8 osób – pięciu ratowników i jeden członek załogi. Wypadek przeżyła dwie osoby, ale jedna zmarła po kilku dniach w szpitalu. W okolicy do dziś leżą szczątki śmigłowca.
Przez próg wspinamy się do najwyższego piętra doliny z Capim Stawem (2072 m n.p.m.). Jest to największy zbiornik wodny w tej dolinie – ma 3 ha powierzchni i 17 m głębokości. Wznoszą się nad nim Szczyrski Szczyt, Hruby Wierch i Furkot. Ścieżka skręca w lewo i prowadzi wśród głazów po pd. stronie stawu a później wznosi się po jego zach. stronie. Szlak prowadzi po dużych głazach a miejscami po litej skale. Na lewo od Capiego Stawu odsłania się jeden z najwyżej położonych stawów w Tatrach – Kolisty Staw (Okrúhle pleśń, 2100 m n.p.m.).
Podchodzimy pod skalistą grań najeżoną licznymi turniczkami. Przechodzimy przez krótki odcinek z luźnymi kamieniami a potem odbijamy trawersem w lewo. Krótki kominek ubezpieczony łańcuchami wyprowadza nas na Bystrą Ławkę (Bystrá lávka, 2315 m n.p.m.). Oddziela ona Bystre Czuby od Bystrych Turniczek. Jest to najniższym punktem grani pomiędzy Furkotem a Wielkim Soliskiem a Granią Soliska. Dawniej szlak prowadził przez zlokalizowany około 200 m na północny zachód Bystry Przechód. Przebieg szlaku zmieniono w 1993 roku. Wysokość przełęczy pozwala nam wyjrzeć poza otoczenie Doliny Młynickiej. Na lewo od Szczyrbskiego Szczytu widać Mięguszowieckie Szczytu i Koprowy Wierch a na prawo od niego Rysy, Wysoka i Gerlach. W Dolinie Furkotnej widzimy Wyżni Wielki Staw Furkotny, który zdaje się ledwie mieścić w kotle. Za nim wznosi się Ostra, zza której wychylają się Krótka i Krywań, od którego w prawo odchodzi poszarpana Krywańska Grań. Dalej na prawo w oddali Tatry Zachodnie z Kamienistą, Bystrą, Barańcem. Przekraczamy w tym miejscu ważną granicę geograficzną – główny wododział europejski – ze zlewiska Morza Bałtyckiego przechodzimy do zlewni Morza Czarnego. Zmieniamy też krainę historyczną – ze Spisza przechodzimy na Liptowską stronę.
Schodzimy do Doliny Furkotnej – najpierw krótkim odcinkiem z łańcuchami a potem zakosami po piargach nad Wyżni Wielki Staw Furkotny (Wahlenbergovo pleso, 2145 m n.p.m.). Jest to jedno z najwyżej położonych jezior w Tatrach. Jego słowacka nazwa upamiętnia szwedzkiego badacza flory tatrzańskiej, który tą dolinę odwiedził w 1813 roku – Görana Wahlenberga. Przez próg schodzimy do niższego piętra doliny z Niżnim Wielkim Furkotnym Staw (Nižné Wahlenbergovo pleso, 2053 m n.p.m.) oraz małym Soliskowy Stawek (Soliskové pliesko). Po zach. stronie ciągnie się grzbiet odchodzący na pd. od Ostrej. Odziela on Dolinę Furkotną od Doliny Ważeckiej. Teraz widzimy Zadnią Liptowską Turnię (Liptovská veža).
Szlak prowadzi po wsch. stronie doliny, pod ścianami Grani Solisk. Schodząc kolejnym wysokim progiem wśród rozległych skalnych rumowisk po prawej możemy podziwiać urwiska Pośredniej i Skrajnej Liptowskiej Turni (Kozí hrb i Kozia stena).
Poniżej progu krajobraz robi się bardziej przyjazny – wokół się więcej muraw i traworośli oraz kępy kosówki. Na dnie doliny pojawia się Furkotny Potok, który choć wypływa w Wyżniego Wielkiego Furkotnego Stawu to w górnej części doliny chował się pod skalnymi złomami. Po zach stronie widać zygzaki starej ścieżki na przełęcz Siodełko. Na lewo od niej wznosi się Siodełkowa Turnia (Sedielková kopa). Niżej idziemy szerokim dnem doliny po garbach moren po w otoczeniu dawnych pastwisk zarastających kępami kosówki a później coraz bardziej zwartych jej łanów.
Na rozdrożu szlaków (Škutnastá poľana, 1710 m n.p.m.) skręcamy w lewo na szlak niebieski. Stokami Skrajnego Soliska, wśród kosówki i skalnych złomów dochodzimy do Schroniska pod Soliskiem (chata pod Soliskom, 1840 m n.p.m.). Po sąsiedzku znajdują się górne stacje dwóch wyciągów. Jest tu opcja skrócenia trasy i zjechania krzesełkiem do Szczyrbskiego Jeziora. Jeśli wybierzemy wersję pieszą – schodzimy trawiastym terenem wzdłuż trasy narciarskiej w stronę widocznej z daleka skoczni narciarskiej. Na pn.wsch. odsłania się nam widok na otoczenie Doliny Mięguszowieckiej – Osterwę, Kończystą, Tępą, Żelazne Wrota i Wysoką. Szlak omija skocznię z prawej strony i schodzi nad brzeg Szczyrbskiego Jeziora, gdzie zamykamy pętlę i kończymy wycieczkę.
